Čakor je planina u Crnoj Gori na granici sa Srbijom u delu prema Kosovu i Metohiji, visine 2.058 m. Nastavak je Prokletija i čini vododelnicu između Lima i Pećke Bistrice. Sastavljen je od paleozojskih škriljaca i trijaskih dolomitskih krečnjaka.

Čakor je obrastao četinarskim šumama i pašnjacima. Poznata je po prirodnim lepotama. Preko prevoja Čakor (1.849 m), vodi put između Andrijevice i Peći izgrađen 1926. godine, koji prestavlja najkraću vezu Makedonije i velikog dela Srbije sa Jadranskim morem. Zbog velikih snežnih nanosa i čestih lavina saobraćaj se u zimskim mesecima radovno obustavlja.

Hajla je planina u sklopu Prokletija, na granici Kosova i Metohije u Srbiji i Crne Gore. Leži između Rugovske klisure i izvorišta reke Ibra. Najveću visinu (2403 m) dostiže na teritoriji Srbije. Obuhvata i nešto izdvojenu Ahmicu visine 2272 m .

U njenoj građi najviše je permskih kvarcnih konglomerata i povrh njih, silificiranih, mermerastih i dolomitskih krečnjaka. U pleistocenu bila je pod lednicima, koji su se od nje razilazili i kretali, naročito prema severu, među kojima je najpoznatiji bio rožajski. Njihovi tragovi su ostali u vidu nekoliko cirkova i valovskih korita. Zbog izrazite visine, greben Hajle je go, a niži delovi su pokriveni suvatima, a podnožje, naročito prema izvorištu Ibra, četinarskom vegetacijom u kojoj ima divljih životinja (medved, vuk i dr.)

Somina je planina koja se nalazi na granici Crne Gore i Bosne i Hercegovine. Najviši vrh se zove Tikvina i nalazi se na 1601 m nadmorske visine. Okolne planine sa kojim se dodiruje su Golija i Njegoš. Delovi planine Somine su: Rejon Riđice ( Greben, Gambelovina, Pleće, Lučevi Gradc, Jame, Tikvina, Hercegove Luke, Macanuša, Srijemoša, Vardari, Ćulova kosa) i Rejon Maglene gore. Ime je dobila po istoimenoj četinarskoj žbunastoj biljci koja raste na visokoj nadmorskoj visini.

Sinjajevina je planina u Crnoj Gori, jugoistočno od Durmitora. Građena je od paleozojskih i mezozjskih krečnjaka, mestimično od mlađih eruptivnih stena. Najviša tačka je Jablanov vrh sa 2.203 m. Na planini ima visoko-planinskih pašnjaka.

Rumija je planina u Crnogorskom primorju, između Skadarskog jezera i Barskog polja. Građena je od paleozojskih i mezozojskih naslaga.

Na Rumiji postoje mnogi vrhovi, od kojih je najviši visok 1593 m. Od planine Sutorman na severozapadu deli je prevoj Sutorman (844 m), kojim prolazi put Bar - Virpazar. Po sredini grebena je duboki prevoj Bijela Skala (903 m.) preko kojeg vodi put od Bara za Gornje Šestane.

Severoistočna strana Rumije je oskudna vodom, dok na jugozapadu im više izvora i tri rečice: Željeznica, Bunar i Međurječ.

Nekada je Rumija bila pod gustom šumom, a danas se samo ponegde vide delovi listopadnih i borovih šuma. Na njoj su prostrani pašnjaci. Na padinama Rumije ima manjih naselja.

Orjen je najviša subadriatička planina dinarskog orogena. Sa 1894 m Zubački kabao je najviši od ukupno 6 vrhova iznad 1800 m. Kao jako krševita planina Orjen je bezvodan iako prima prosječno 4762 mm padavina godišnje i spada u najkišovitije oblasti u Evropi. Orjen se sastoji od nekoliko paralellnih lanca koji se pružaju od sjeverozapada prema jugoistoku. Između lanaca su duboki dolovi kao Reovački do, Duboki do, Dobri do i Ubaljski do. Oni su glacijalni dolovi koji pored dužina od nekoliko kilometara dostižu značajne širine od 2 km. Reljef Orjena je izrazito glaciokarstnog karaktera što je matični substrat veoma čist krečnjak, a glacijacija je ovđe bila izuzetno snažna. Ledena kapa je u vrijeme glacijala dostizala veličinu od 150 km². Glečeri su silazili sa svih strana Orjena a najznačajniji su bili glečeri prema Risnu (do Kneževaca), Dragaljskom polju, dok je jedan lednik sišao i u Dobrom dolu. Sjeverna strana Orjena se zove Bijela gora. najizrazitiji je visokoplaninski predio koji je prekriven visokim bukovo-jelovim šumama.

Lovćen je planina u Crnoj Gori. Ona se nalazi u jugozapadnom delu zemlje i proteže se do obala Jadranskog mora. Dva najveća vrha planine su Štirovnik (1.749 m) i Jezerski vrh (1.657 m). Na Lovćenu, na Jezerskom vrhu se nalazi mauzolej vladike i književnika Petra II Petrovića Njegoša u kome je sahranjen. Na planini se nalazi i Nacionalni park Lovćen. Na Lovćenu živi 1.158 vrsti biljaka od kojih su 4 endemske vrste.
[uredi]
Kontroverze oko mauzoleja

Najmonumentalniji spomenik nacionalnog parka Lovćen je Njegošev mauzolej, podignut na Jezerskom vrhu, mestu koje je ovaj istaknuti pesnik i mislilac još za života izabrao za večni počinak.

Njegoš je još za života sagradio na Jezerskom vrhu kapelicu u kojoj je docnije i sahranjen. Po austrijskoj okupaciji Crne Gore u vreme Prvog svetskog rata, ova je crkva srušena (i Njegoševo telo preneto u Cetinjski manastir) da bi ponovo bila obnovljena u vreme kralja Aleksandra, dvadesetih godina prošlog veka. Tadašnja komunistička vlast u Crnoj Gori je 1970. godine počela pripreme za njeno rušenje i izgradnju mauzoleja koji je u stilu bečke secesije zamislio vajar Ivan Meštrović. Meštrović, mada svetski poznat, nikada nije bio na Lovćenu.

Jugoslovenska javnost se uzbunila i masovno protestovala protiv kršenja Njegoševe poslednje volje i rušenja skromne zadužbine u korist monumentalne građevine kakvu Njegoš nikada ne bi želeo.