Čakor je planina u Crnoj Gori na granici sa Srbijom u delu prema Kosovu i Metohiji, visine 2.058 m. Nastavak je Prokletija i čini vododelnicu između Lima i Pećke Bistrice. Sastavljen je od paleozojskih škriljaca i trijaskih dolomitskih krečnjaka.

Čakor je obrastao četinarskim šumama i pašnjacima. Poznata je po prirodnim lepotama. Preko prevoja Čakor (1.849 m), vodi put između Andrijevice i Peći izgrađen 1926. godine, koji prestavlja najkraću vezu Makedonije i velikog dela Srbije sa Jadranskim morem. Zbog velikih snežnih nanosa i čestih lavina saobraćaj se u zimskim mesecima radovno obustavlja.

Hajla je planina u sklopu Prokletija, na granici Kosova i Metohije u Srbiji i Crne Gore. Leži između Rugovske klisure i izvorišta reke Ibra. Najveću visinu (2403 m) dostiže na teritoriji Srbije. Obuhvata i nešto izdvojenu Ahmicu visine 2272 m .

U njenoj građi najviše je permskih kvarcnih konglomerata i povrh njih, silificiranih, mermerastih i dolomitskih krečnjaka. U pleistocenu bila je pod lednicima, koji su se od nje razilazili i kretali, naročito prema severu, među kojima je najpoznatiji bio rožajski. Njihovi tragovi su ostali u vidu nekoliko cirkova i valovskih korita. Zbog izrazite visine, greben Hajle je go, a niži delovi su pokriveni suvatima, a podnožje, naročito prema izvorištu Ibra, četinarskom vegetacijom u kojoj ima divljih životinja (medved, vuk i dr.)

Somina je planina koja se nalazi na granici Crne Gore i Bosne i Hercegovine. Najviši vrh se zove Tikvina i nalazi se na 1601 m nadmorske visine. Okolne planine sa kojim se dodiruje su Golija i Njegoš. Delovi planine Somine su: Rejon Riđice ( Greben, Gambelovina, Pleće, Lučevi Gradc, Jame, Tikvina, Hercegove Luke, Macanuša, Srijemoša, Vardari, Ćulova kosa) i Rejon Maglene gore. Ime je dobila po istoimenoj četinarskoj žbunastoj biljci koja raste na visokoj nadmorskoj visini.

Sinjajevina je planina u Crnoj Gori, jugoistočno od Durmitora. Građena je od paleozojskih i mezozjskih krečnjaka, mestimično od mlađih eruptivnih stena. Najviša tačka je Jablanov vrh sa 2.203 m. Na planini ima visoko-planinskih pašnjaka.

Rumija je planina u Crnogorskom primorju, između Skadarskog jezera i Barskog polja. Građena je od paleozojskih i mezozojskih naslaga.

Na Rumiji postoje mnogi vrhovi, od kojih je najviši visok 1593 m. Od planine Sutorman na severozapadu deli je prevoj Sutorman (844 m), kojim prolazi put Bar - Virpazar. Po sredini grebena je duboki prevoj Bijela Skala (903 m.) preko kojeg vodi put od Bara za Gornje Šestane.

Severoistočna strana Rumije je oskudna vodom, dok na jugozapadu im više izvora i tri rečice: Željeznica, Bunar i Međurječ.

Nekada je Rumija bila pod gustom šumom, a danas se samo ponegde vide delovi listopadnih i borovih šuma. Na njoj su prostrani pašnjaci. Na padinama Rumije ima manjih naselja.

Orjen je najviša subadriatička planina dinarskog orogena. Sa 1894 m Zubački kabao je najviši od ukupno 6 vrhova iznad 1800 m. Kao jako krševita planina Orjen je bezvodan iako prima prosječno 4762 mm padavina godišnje i spada u najkišovitije oblasti u Evropi. Orjen se sastoji od nekoliko paralellnih lanca koji se pružaju od sjeverozapada prema jugoistoku. Između lanaca su duboki dolovi kao Reovački do, Duboki do, Dobri do i Ubaljski do. Oni su glacijalni dolovi koji pored dužina od nekoliko kilometara dostižu značajne širine od 2 km. Reljef Orjena je izrazito glaciokarstnog karaktera što je matični substrat veoma čist krečnjak, a glacijacija je ovđe bila izuzetno snažna. Ledena kapa je u vrijeme glacijala dostizala veličinu od 150 km². Glečeri su silazili sa svih strana Orjena a najznačajniji su bili glečeri prema Risnu (do Kneževaca), Dragaljskom polju, dok je jedan lednik sišao i u Dobrom dolu. Sjeverna strana Orjena se zove Bijela gora. najizrazitiji je visokoplaninski predio koji je prekriven visokim bukovo-jelovim šumama.

Lovćen je planina u Crnoj Gori. Ona se nalazi u jugozapadnom delu zemlje i proteže se do obala Jadranskog mora. Dva najveća vrha planine su Štirovnik (1.749 m) i Jezerski vrh (1.657 m). Na Lovćenu, na Jezerskom vrhu se nalazi mauzolej vladike i književnika Petra II Petrovića Njegoša u kome je sahranjen. Na planini se nalazi i Nacionalni park Lovćen. Na Lovćenu živi 1.158 vrsti biljaka od kojih su 4 endemske vrste.
[uredi]
Kontroverze oko mauzoleja

Najmonumentalniji spomenik nacionalnog parka Lovćen je Njegošev mauzolej, podignut na Jezerskom vrhu, mestu koje je ovaj istaknuti pesnik i mislilac još za života izabrao za večni počinak.

Njegoš je još za života sagradio na Jezerskom vrhu kapelicu u kojoj je docnije i sahranjen. Po austrijskoj okupaciji Crne Gore u vreme Prvog svetskog rata, ova je crkva srušena (i Njegoševo telo preneto u Cetinjski manastir) da bi ponovo bila obnovljena u vreme kralja Aleksandra, dvadesetih godina prošlog veka. Tadašnja komunistička vlast u Crnoj Gori je 1970. godine počela pripreme za njeno rušenje i izgradnju mauzoleja koji je u stilu bečke secesije zamislio vajar Ivan Meštrović. Meštrović, mada svetski poznat, nikada nije bio na Lovćenu.

Jugoslovenska javnost se uzbunila i masovno protestovala protiv kršenja Njegoševe poslednje volje i rušenja skromne zadužbine u korist monumentalne građevine kakvu Njegoš nikada ne bi želeo.

Durmitor je planina i nacionalni park u Crnoj Gori. Najviši vrh je Bobotov kuk visok 2.523 metara.[1] Smatra se da ime Durmitor potiče od keltskih reči ``dru mi tore``koje znače "planina puna vode.” Predeli Durmitora, po lepoti i neokrnjenosti retko i autentično delo prirode, proglašeni su nacionalnim parkom 1952. godine. Smešten na severozapadu Crne Gore, park obuhvata osnovni masiv Durmitora sa kanjonima Tare, Drage i Sušice i gornji deo kanjonske doline Komarnice, zauzimajući površinu od 39.000 ha.

Osnovna odlika reljefa durmitorskog područja jeste prostrana visoravan na 1500 metara nadmorske visine, koju presecaju duboke kanjonske doline i sa koje se uzdižu impozantni planinski vrhovi, od kojih je 48 sa preko 2000 metara nadmorske visine i među njima najviši Bobotov Kuk sa 2523 m.



Lepoti durmitorskog masiva posebnu draž daje 18 ledničkih jezera, nazvanih gorske oči, na visinama iznad 1500 m. Najveće i najatraktivnije je Crno jezero. Veličanstvenosti pejsaža doprinose, pored lepote jezerskog basena i blistave vodene površine, prostrani šumski predeo koji ga okružuje i vrh Međeda, gorostasno uzdignut nad njim. Udaljeno je 2 km od planinskog gradića Žabljaka, zimskog turističkog centra Crne Gore.

Među najlepšim ukrasima parka su i bistre, silovite reke koje su ovom području podarile velelepne kanjonske doline. Posebno impresionira reka Tara, kako lepotom i pokretom svojih voda, tako i dubinom i pejzažem kanjona, čineći ga jednim od najlepših u svetu.

Po bogastvu flore i faune, složenosti ekosistema, zastupljenosti preko 1300 vrsta vaskularnih biljaka što predstavlja izuzetnu koncentraciju sa velikim brojem endemičnih i reliktnih vrsta, Durmitor predstavlja izuzetnu prirodnu vrednost i trajnu inspiraciju naučnika i ljubitelja prirode.

Durmitorski nacionalni park obiluje značajnim brojem spomenika kulture od antičkog perioda do najnovijeg doba. Najkarakterističniji su srednjevekovni spomenici: razvaline gradova i utvrđenja, mostovi i karaule, nekropole i manastirski kompleksi u dolini reke Tare.

Sva raskoš prirodnih lepota, ambijentalnih i kulturnih vrednosti Durmitora i reke Tare, preovladala je da se nacionalni park Durmitor uvrsti u spisak Svetske kulturne i prirodne baštine, odlukom Međunarodnog komiteta za Svetsku kulturnu i prirodnu baštinu, u Parizu 1980. godine, dok je reka Tara i njena kanjonska dolina, UNESKO-vim programom Čovek i biosfera 1977. godine uvrštena u svetske ekološke rezerve biosfere.

Kanjon Tare, kao jedinstvena pojava po svojoj dubini od 1.000, a mestimično i 1.300 m, svrstava se odmah iza Velikog kanjona rijeke Kolorado u SAD.[2] Ima tok od 150 km i najduža je reka Crne Gore. Na delu toka kroz nacionalni park Durmitor rijeka Tara ima prosječan pad od 3,6 m/km, pa se formiraju bukovi i brzaci koji su svojom ljepotom upotpunili ambijent netaknute prirode.

Golija je planina i kraj u Crnoj Gori, severozapadno od Nikšića. Planina se proteže između Nikšićkog i Gatačkog polja na dužini od 25 km, a široka je do 8 km. Najviši vrh ima 1945 m

Izgrađena je od krečnjaka i dolomita kredne starosti. Plaminske padine su dosta strme, a središnji deo čine zaravnjeni delovi, stenovite vrtače i stenoviti grebeni. Padine prema Pivi su obrasle gistim i listopadnim i četinarkim šumama, a jugozapadne su dosta gole.

Sevrozapadno od planine Golije, do planine Njegoša i Somine je Golijski kraj. Golija i Golijski kraj poznati su stočarski predeli.

Garač je planina u Crnoj Gori, severozapadno od Podgorice. Pruža se pravcem severozapad—jugoistok. Vrhovi su joj Velji Garač 1436 m i Mali Garač 853 m. Padine se strmo spuštaju prema dolini Zete, na severoistoku, a blaže prema Katunskom kršu, na jugozapadu.

Izgrađen je od laporovih krečnjeaka i dolomita, pa su njegove strme strane podložne eroziji. Osojne strane su obrasle šumom, a prisojne su dosta ogoljene. Garač je poznat po mnogim istorijskim događajima, naročito iz NOB-a.

Visitor je planina u jugoistočnom delu Crne Gore između Plavskogusinjske kotline na istoku i izvorišta rekčice Zlorečice na zapadu. Planina se pruža pravcem jugozapad-severoistok i čini granicu između opština Andrijevica i Plav.

Najviši vrh je visok 2211 metara. Najviši vrhovi Visitora su građeni od trijskih krečnjaka, koji leže preko metamorfisanih škriljaca. U najnižem ledničkom cirku Visitora, čije dno se sastoji od zelenih škriljaca, nalazi se jezero, na apsolutnoj visini 1820 metara. Vodu gubi prema Murinjskoj reci, kroz naslagane morenske bedeme. Uokvireno je četinarskom šumom i bujnim pašnjacima.

Bjelasica je za mnoge najljepša crnogorska planina. Nalazi se u srcu Crne Gore tj. u centralno-kontinentalnom dijelu, a tako se ravnomjerno grana u četiri pravca i zapravo ima oblik kruga. Njena i dužina i širina iznosi 30 kilometara.

Površina oko 630 kvadratnih kilometara. Granice su dvije velike rijeke, Lim i Tara, a sa sjevera Ljuboviđa i Lepenica. Pripada opštinama Kolašin, Mojkovac, Bijelo Polje, Berane i Andrijevica.

Planinu Bjelasicu karakterišu tri specifičnosti i važne komparativne prednosti: veoma laka prohodnost i pristupačnost do najviših planinskih vrhova, veliko bogatstvo šumskog fonda i bogatstvo tekućih voda. Planina ima izuzetno dobar potencijal za ski terene.

Bjelasica je za razliku od ostalih planina u regionu vulkanskog porijekla. Otuda, zelena ljeta, a bijele zime. I dok na Durmitoru ili Lovćenu vode propadaju, ovdje sve ostaje na površini, sliva se u mnogobrojne potoke i rijeke, od kojih je možda najvažnija i najljepša Biogradska Rijeka, koja se uliva i biser ove planine Biogradsko jezero.

Najviši vrh Bjelasice je Crna glava, visoka 2.139 metara.

Na južne padine planine Bjelasice se naslanjaju ništa manje živopisni lanci planine Komova.

Od 1990. godine na Bjelasici postoji i istoimeni ski-centar, sa 15 uređenih kilometara staza.

Budoš je planina u Crnoj Gori, južno od Nikšičkog polja, visoka 1217 m. Sastavljen je od krečnjaka kredne starosti. To je teško prohodan ljuti krš, s mnogo dubokih jama i pećina (Budoška pećina je značajan spomenik iz NOB-e).

Budoš je poznat po borbama Crnogoraca protiv Turaka i oružanim akcijama crnogorskih komitskih družina u doba ausro-ugarske okupavije 1916—18, te po borbama vođenim u toku NOB-a.

Njegoš planina u Crnoj Gori, oko 26 km istočno-sjeveroistočno od Bileća, odnosno 22 km sjeverozapadno od Nikšića. Pruža se u dinarskom pravcu, od sjeverozapada prema jugoistoku, i u tome pravcu su najviši visovi: Planinica oko 1.520 m, Njegoš 1.725 m. Na sjeverozapadu od Njegoša nastavlja se Somina (planina), a na jugoistoku Zla Gora. Na jugozapadu od Njegoša dižu se vrhovi: Koplje 1.407 m, Ciganka i Cigan, oko 1.400 m. Veći deo Njegoša je pod vegetacijom, a sjeverni kraj je gol.

Dinastija Petrović Njegoš je po ovoj planini dobila ime. Petrovići potiču od bosanske vlastele koja je poslije pada Bosne pod tursku vlast 1463. godine došla u selo Muževice na planini Njegoš. Poslije su odselili u Njeguše.

Ljubišnja je planina na sjeveru Crne Gore. Njen najviši vrh Dernečište se nalazi na 2238 metara. Jedan deo Ljubišnje nalazi se u Republici Srpskoj.

Preko nje ide i lokalni put koji vodi za Foču. Na njoj se nalazi rudnik olova i cinka "Šuplja Stijena". Obrasla je uglanom četinarskom šumom. U Crnoj Gori poznata je po raznim endemičnim i ljekovitim biljkama. Često se sneg zadržava i leti, a zimi padne i po nekoliko metara, kada su sela i zaseoci na njoj potpuno odečeni.

Legenda kaže da je ime dobila za vreme hercegovačkog srednjovekovnog vladara Stjepana Vukčića Kosače. On je pošao po nevestu za svog sina u tadašnja Pljevlja preko Ljubišnje. Međutim, mlada latinka mu se veoma svidela pa ju je obljubio na obroncima planine, koja je u narodu od tada poznata kao Ljubišnja. Sin je, čuvši šta se desilo, krenuo sa vojskom na oca, ali ovaj je okrenuo potkovice konjima naopačke i tako zavarao sina i pobegao.

Planina je od najbližeg grada Pljevalja udaljena tridesetak kilometara.

Na njenim obroncima nalazi se rudarsko naselje Šula

Prokletije su planinski venac u istočnoj Crnoj Gori, južnom delu Srbije (Kosovo i Metohija) i severnoj Albaniji.

Najviši vrh je Jezerski vrh (alb. Maja Jezercë) visok 2692 m i najviši je vrh u celim Dinarskim planinama. Drugi najviši vrh je Đeravica na Kosovu sa 2656 m.

Najveći deo planine sa severne strane je prirodni park koji zauzima oko 1000 km².